"Jongeren en ouderen vullen elkaar aan"

Elske Doets van Doets Reizen in DE GROTE DRIE redenen om te investeren in grijs

In deze serie vragen we ondernemers naar drie waardevolle lessen die het ondernemerschap hen bracht. Deze keer: Elske Doets, eigenaresse van Doets Reizen. Elske maakt zich hard voor meer ouderen op de werkvloer.

Ze is eigenaresse van Doets Reizen, mentor voor vrouwelijk talent, inspirator, spreker, ze werd Zakenvrouw van het Jaar in 2017, schreef drie boeken én is jurylid van het tv-programma Dragons Den. Nee, achteroverleunen is er voor Elske Doets niet bij. Die gedrevenheid zat er al vroeg in. Vanaf haar veertiende werkt Elske na schooltijd in het reisbedrijf van haar vader: Doets Reizen. Als hij ziek wordt, besluit ze – inmiddels student – haar studie rechten te parkeren en naar Canada te vliegen voor het bedrijf. “Het was liefde op het eerste gezicht”, vertelt ze. “Ik was vastberaden om Canada voor Doets Reizen op de kaart te gaan zetten.” In plaats van advocaat te worden, besluit ze na haar studie fulltime in het bedrijf te gaan werken. Als Elske 28 jaar is, neemt ze 100% van de aandelen over.

Als leider doet de reisondernemer alles anders dan haar vader. “Hij was van de verticale structuur, ik van gelijkwaardigheid. Vergaderen doen we in ons bedrijf bovendien al twintig jaar niet meer; ik zag tijdens die meetings vroeger zóveel energie weglekken.” In plaats daarvan komen de medewerkers van Doets Reizen elke ochtend tien minuten in een staande kring bij elkaar. Een huddle, legt Elske uit. “Een soort ochtendgebed. In de huddle bespreken we kort de laatste ontwikkelingen, maar kijk ik iedereen ook even in de ogen. Gaat het goed of gaat het niet goed? Daarna gaan we aan de slag.”

In 2017 wordt Elske Zakenvrouw van het Jaar. Dat voelt voor haar als een goed moment om haar maatschappelijke betrokkenheid te gaan tonen. Ze start non-profit initiatief de Young Lady Business Academy en richt de startup BuddyBold op, om een brug te slaan tussen jongeren en ouderen. Elske: “Door BuddyBold werd ik geconfronteerd met de manier waarop we in Nederland naar ouderen kijken. We zien ze vaak niet als volwaardige mensen, maar als kwetsbaar of een kostenpost. Het idee heerst dat ze niets meer toevoegen. Terwijl ouderen op de werkvloer juíst van meerwaarde zijn.” Elske pleit voor het stoppen met leeftijdsdenken. Met ons deelt ze haar drie grootste redenen.

1. ‘Ouderen brengen stabiliteit en rust’

“Ouderen zijn te duur, stellen werkgevers. Maar we vergeten dat ze óók veel stabieler zijn. Ze vallen minder vaak uit en zijn minder jobhopperig dan dertigers. Het gros van de jonge mensen zit tegenwoordig in een ratrace. Er is veel stress om alle ballen in de lucht te houden: kinderen, de hypotheek, een sociaal leven. En dan zijn er nog de zorgen over het klimaat, verwachtingen over de toekomst. Voor ouderen speelt die problematiek minder, zij hebben geen last van keuzestress, staan niet onder druk om overal te voldoen aan het perfecte plaatje. Ik denk dat ze daarmee van grote waarde zijn om te zorgen voor rust en stabiliteit op de werkvloer. Tegenwicht kunnen bieden aan de jonge honden. Ik vind het gek dat we als samenleving, juist op het moment dat je als mens iets wezenlijks toe te voegen hebt, zeggen: jouw beste tijd ligt achter je. Een oudere mentor kan voor elke jongere werknemer enorm louterend zijn.”

2. ‘Jongeren leren van ouderen – en andersom’

“Ik pleit niet voor alléén maar grijs op de werkvloer, juist de mix is belangrijk. Jongeren en ouderen verrijken elkaar. Bij Doets Reizen mengen wij onze dertigers bewust met oudere leeftijden, vijftig- en zestigplussers. We vinden deze mix cruciaal om het juiste evenwicht te brengen.” Ouderen leren jongeren hoe ze omgaan met tegenvallers, verlies of conflicten. Levenswijsheden, in plaats van targets behalen. Jongeren zorgen er juist voor dat ouderen vitaal en digitaal blijven. Hoewel ik daarbij graag een kanttekening plaats: ja, jongeren zijn digitaal vaardiger, maar het mooie van ouderen is dat ze nog een heleboel dingen handmatig beredeneren. Ze zijn niet opgegroeid in een digitale omgeving. En schieten dus óók niet in de stress als de wifi even platligt. Als vijftiger weet ik dat je ook zónder internet een reis kunt verkopen, dat deden we vroeger ook. We hebben ouderen bovendien nodig om de doelgroep te begrijpen. Nederland is enorm vergrijsd: meer dan 50% van de mensen is ouder dan vijftig. Als ik binnenstap bij grote corporates, zie ik daar vooral veel dertigminners werken. Begrijpen zij waar de behoeftes liggen?”

3. ‘Wie inclusief wil zijn als bedrijf, moet óók naar leeftijd kijken’

“Vergrijzing is geen sexy onderwerp. Maar ik vind het nog altijd vreemd dat hoewel diversiteit en inclusiviteit bij veel bedrijven hoog op de agenda staan, de focus daarbij alléén ligt op gender en achtergrond. Nooit op leeftijd. In de wetenschap dat meer dan de helft van onze bevolking vijftigplusser is, ben je dan dus helemaal niet inclusief bezig. Elk bedrijf dat zich sterk maakt voor inclusiviteit, zou ook leeftijd moeten meenemen. Die noodzaak is ook maatschappelijk gezien groot: door de vergrijzing zijn er te weinig jongeren om alle banen te vullen. Benut het potentieel van vitale ouderen. Investeren in grijs zou een cruciaal onderdeel van de bedrijfsvoering moeten zijn.”